Rozdział 36

                                         Rozdział 36

Wyszedłem z łazienki bardziej uspokojony.
Lecz nadal byłem zdenerwowany na Van.
Dlaczego ona to zrobiła !
Tak mi jej szkoda, tyle przeżyła.
Rozwód rodziców, śmierć mamy, zaginięcie chłopaka, choroba, śpiączka, poronienie, narkotyki....
Boże.
A ja na to wszystko pozwoliłem !
Co ze mnie za chłopak który daje taaki przykład. !!!!
Jestem do dupy.
Kurwa chłopie, przestań się tak nad sobą użalać !
No ale niestety to moja wina i nie zmienię tego !
Po huj brałem to świństwo !
Jestem mega wkurwiony! Na siebie ale i na nią.
Na siebie za to że zamiast jej pomagać to sam ćpałem !
A na nią że się okaleczyła tak że straciła przytomność, nie wiadomo ile tak leżała.
10 minut? Może godzinę ? A może nawet całą noc !
Siedząc tak myślałem, zachowujemy się jak dzieci !
-Pan jest od pani Vanessy?
-Tak.
-Stan jest krytyczny. Przecięła sobie najważniejszą żyłę. Niech pan będzie gotowy na najgorsze.
-Nie będe gotowy na najgorsze bo wy do cholery macie ją uratować ! -Krzyknąłem w twarz lekarza, lecz on nie był wzruszony tym.
-Spokojniej, zrobimy co w naszej mocy. - po tych słowach odszedł spokojnie.
Jejku ile oni mają spokoju i cierpliwości.
Gdyby mi tak ktoś nawrzeszczał w twarz to by dostał po ryju.
Nagle zrobiło mi się tak smutno że zachciało mi się płakać.
Schowałem twarz w ręce i łzy popłynęły.
'' Niech pan będzie gotowy na najgorsze. ''
''Stan jest krytyczny.''
''Przecięła sobie najważniejszą żyłę.''
Te słowa były ciągle w mojej głowie.
Tyle przeżyliśmy.
Nie dam się i tym razem.
Znów wygramy.
miłość zawsze wygrywa.
Tym bardziej nasza.
Bo ona jest wytrzymała. Po wielu przeżyciach.
Najlepsza.
Moje oczy były już napuchnięte i mokre.
Nagle poczułem czyjś dotyk na moim ramieniu.
Oby to nie był lekarz z złą wiadomością !!!!
Spojrzałem lekko do góry.
Niepewnie lecz podniosłem.
-Dzień dobry Zaynie. - Odezwał się miły głos mamy Van.
otarłem łzy po czym uśmiechnąłem się lekko.
-Dzień dobry pani.
-''mamo'' poprawiła mnie.
-''mamo'' powtórzyłem cicho.
-I co z nią ?
-Stan krytyczny.
-oł... Ben będzie za chwilkę, musi gdzieś zaparkować samochód bo tu na szpitalnym parkingu nie ma miejsca.
-Um.. dobrze.
-Czy mogła by pani tu zostać i dzwonić do mnie jak coś będzie wiadomo ?
-Jasne, Zaynie. idź odpocznij sobie.
-teraz nie czas na odpoczynek.  Dziękuje.
Ubrałem bluzę i wyszedłem z szpitala.
Pisząc esemesa do chłopaków :
''Wszyscy u mnie za 15 minut!  WAŻNE!''Włożyłem telefon do kieszeni i wsiadłem w samochód.
Udając się w drogę do domu.